Herkesin gözünün içine bakarak yetiştirdiği, büyüttüğü yağmurlu karanlık bir günün ardından doğan güneşle birlikte hayatımızı aydınlığa çeviren, yüzümüzü güldüren çiçeklerimizdir çocuklar.
Bir bitkinin nasıl suya, havaya, hatta ilgiye sevgiye ihtiyacı varsa büyümesi için, bir çocuğun da aynen öyledir. Sevgisiz, ilgisiz büyüyen çocuklarımız maalesef büyüdükçe yanlış yollara savrulabiliyor.
Sevgili ve ilgili mutlu bir aile ortamında büyüyen çocuk, sevgisini dışarıya vurmaktan da çekinmez. Sevmenin ne kadar güzel olduğunu hep hatırlar. Tüm yaratılmış canlılara karşı hemde.
Peygamberimiz (s.a.v) çocukları sevme konusunda en güzel örnektir bizim için. BKNZ bir hadis-i şerifte şöyle diyor;
“Çocuk sevgisi, Cehennem ateşine karşı perdedir. Çocuklara iyilik etmek, sıratı geçmeye sebeptir. Onlarla beraber yiyip içmek, cehennemden kurtuluştur.” Bir toplumun aydınlık, güzel, iyiliklerle dolu, göğsü merhametli yarınlara ulaşması çocuklarını yetiştirme tarzına bağlıdır.
Çocuğa her zaman ne verirsek onu alacağız. Kavgaysa kavgacı bir çocuk, mutluysa mutlu bir çocuk, merhametse merhametli bir çocuk. Her şey bizlerin elinde. Tabi bunları yaparken çocukların birer gelecek olduğunu geleceğimiz olduğunu ve içimizdeki çocuğu asla ama asla unutmayalım…
Yalan dolan bilmezler... Kötülük, hile nedir bilmezler... Kin tutmayı, nefret etmeyi bilmezler...
“Asayiş” haberlerinin çoğunda görüyoruz duyuyoruz. Çocuklarını daha 10 günlük bırakan mı ararsın, çöpe atan mı ararsın bir sürü aptallık, vicdansızlık… Bu nesli istemiyoruz. Bu kara kalpli nesli istemiyoruz. O yüzden lütfen çocuklarınıza iyiliği, merhameti, saygıyı öğretin.
Çöpü yere atmaması gerektiğini öğretin. Çocuklarımıza çok güzel örnek olmalıyız.
William Golding bir kitabında şunu söylüyor “Çocuklar iyi doğmazlar, iyi yetiştirilmiş çocuklar iyi insanlar olabilirler. “
Ben severim çocukları herkes gibi bir çok kişi gibi. Ama öyle lafta filan da değil yürekten severim.
Hatta bazen, işimi çok sevsem de yanlış meslekte olduğumu da düşünmüyor değilim açıkçası.
Bu güzeller güzeli çocuklara bakar mısınız. Gözlerinde ki sevilmenin mutluluğunu görmek cidden paha biçilemez.
Her biri beni gördüklerinde koşa koşa sarılıyorlar Elif ablalarına, Elif yengelerine… :) Bu hayatı bırakalım mı çocuklara ne dersiniz?
Belki yok olur tüm çirkinlikler. Kötü kalpler gider.
Gökyüzünün maviliğiyle ne güzel olurdu öyle değil mi?
Olmaz mı? Son olarak “Saçlarınıza baharları takın çocuklar. Gülüşünüz güneş olsun… Kalbiniz, elleriniz umut."