Dünyayı tehdit eden Covid 19'dan korunmak adına maske-mesafe-temizlik kurallarına hale uymamakta ısrar edilmesi hayret edici bir durum.
Mart ayında emekleyerek ilerleyen virüs kasım ayında hızını artırarak koşmaya başladı.
Adeta bağıra bağıra geliyorum diyen salgın evimizin içine kadar girmiş durumda.
Öyle bir durumdayız ki, insan ailesinden endişe ediyor.
Virüsten korunmak adına tek sığındığımız evimizde dahi ailemizle mesafe kurulana uyarak yaşamak zorunda kaldığımız günler geçiriyoruz.
Yazık değil mi, canla başla Covid’li hastaları iyileştirmek için olağan üstü gayret sarf eden sağlık görevlilerimize?
Yazık değil mi, sorumsuz davranan kişilerin neden olduğu salgının artışıyla iş yerleri kapanmak zorunda kalan esnafımızla birlikte buralarda çalışan insanlara?
Yazık değil mi, virüs bulaştırdığınız insanların sonrasında günlerce işinden gücünden olmasına?
Yazık değil mi, yaşam tarzımızın sizler yüzünden kısıtlanmasına?
Yazık değil mi, bunca mücadele ve ekonomik kayba rağmen tekrar başladığımız noktaya geri döndük?
Ya şimdi ne oldu?
İki hafta önce alınan kısıtlamalara yeterince uyulmayıp bulaşma oranı artış gösterince dün itibarıyla başlayan yeni yasakların sonuçlarını ancak 15 gün sonra görebileceğiz.
Anlaşılan o ki, çok zor bir kış mevsimi geçireceğiz.
Eğer umursamazlık devam eder tedbirler etkili olmazsa korkarım ki, yazı evimizin penceresinden görürüz!
Bu yüzden kış aylarını maske-mesafe ve hijyen kuralını yaşam tarzımız gibi geçirmeliyiz.
Sağlıklı insanların dahi risk altında olduğu şu günlerde tedbirlere uyulması konusunda seferberlik ruhu içinde olmamız isteniyor.
Aksi takdirde hayat standardımızı çok daha fazla kısıtlamak zorunda kalmamak için bireysel korunmaya özen göstermeliyiz.
Nitekim, dünyanın en güçlü ekonomisine sahip Almanya'da Başkan Angela Merkel, korona virüsü salgınından hükümetin aşırı borçlandığını söyleyip salgından etkilenenlere verilen desteğin de bir sonu olduğunu vurgulayıp yardımların ilelebet sürmeyeceğini söylemiş.
Bir diğer ifadeyle, "Aklınızı başınıza alın" demek istemiş.
Velhasıl köprüden önceki son çıkışta olduğumuzu unutmayıp, "Bana bir şey olmaz" düşüncesinden vazgeçmeliyiz.