İzmir’deki feci yangın ve beş çocuğun yanarak ölmesi sonucu ortaya çıkan insan ziyanlığı toplumu ikiye bölmeye yetmişti. Uyuşturucu bağımlısı anne ile baba ve birer yaş ara ile dünyaya getirdikleri beş çocuk, feci ötesi bir olay ile bu zorlu yaşamdan ayrılıp gittiler. İktidar yetkililerinden bir kadın politikacı, olayı kısaca ve net biçimde, kendi görüşüne göre özetleyerek hemcinsi için “yaşam biçimi” olgusunu öne çıkarmıştı. Çünkü eğitimli bir ailenin kızı, hakkında pek bir şey bilinmeyen, uyuşturucu temini için hırsızlık bile yapabilen bir adam ile evlenebilmişti. Bu nedenle, baraka ötesi, sanki duvarları teneke benzeri duvarlar ile kapatılmış, kilidi olmayan bir barınaktaki 5 çocuğun ölüm nedenini dahiyane biçimde bularak, kendi yandaşlarını vicdanen rahatlatmış olabilir. Oysa ülkemizin yönetim biçimi, “Laik, demokratik, sosyal bir hukuk devleti” diye tanımlanır. Kişiler yaşam tarzlarına göre sınıflandırılamaz ve de sosyal bir hukuk devleti ise, yardıma muhtaç olanları koruyup kollamak ile mükelleftir. Yani insafa dayalı olmadan ve iyi niyet ve ayrımsız yapılır bu destek. Oysa, kış geldiğinde, eski tanımla “Lamekânlar” yani evsiz, yurtsuz kalanlar, işte bu tanıma göre, devletin şefkatli ellerine teslim edilmiştir. Kamu, bu görevi yaparken, o müşkül durumdaki kişiye/kişilere, hiçbir suç ve alışkanlığı ile ayırmadan gerekli hizmeti vermek zorundadır. İşte tam buraya tipik bir örnek vereceğim. Hemen her gün internetten hesabıma düşen Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı gönderilerinden birinde aynen şu cümleler kullanılmış;

“Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Mahinur Özdemir Göktaş’ın imzasıyla gönderilen genelge kapsamında, kış aylarında sokakta tek bir vatandaşın dahi kalmaması için il ve ilçelerdeki evsiz, mekansız ve kimsesiz kişilerin tespiti yapılacak. Barınma ihtiyaçları kamu misafirhaneleri ve otellerde karşılanacak, temizlik sağlık, temel gıda, giyim ihtiyaçları karşılanacak kimsesizlere, gerekli durumlarda psikolojik destek de verilecek.”

Günaydııınnnn…Bu tespit neden şimdi? Bakanlık neredeydi bu kış günlerine kadar? Aman ne güzel, devletimiz yediden yetmişe herkesin yardımına emir-komuta düzeni içinde artık hemen koşacak. Sevinelim mi bilemedim ! Bir ilginç tespitim daha var. Adına bakan denilen,Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin görevlendirilmiş memurları, kullandıkları dil ile, Sayın Cumhurbaşkanı’nın kopyası gibi davranıyor.Buna bayılıyorum ! Zaten görevleri değil mi bu açıklamadaki destekler ? Sayın bakan ve emrindekiler, bir ara bina dışına çıkıp, kendi tabelasına baksa, görevi hatırlayacak ve, emir beklemeyecektir oysa… Ama, ne kadar ve yeterli olup olmadığına bakılmaksızın, her yapılan icraat öyle açıklanmalı ki, seçmenin beynine adeta saplanır gibi girsin modeli bu yapılan ! Hele son İzmir faciasında, bakanlık görevlileri, yapılan açıklamaya göre bu baraka gibi garip evimsiye tam 18 kez gitmiş, yardım alınmasını sağlayamamış. Çocukların devlet korumasına da alınması işlemini de, yasal yetkileri olmasına karşın, “vermiyorlar” diye geri dönmüşler.

Oysa kış mevsimi yaklaştığında., bırakın devlet yönetimini, yerel yönetimler bile kendi çapları ve olanaklarına göre, kişilerin eğilimine, yaşam tarzlarına ve kötü alışkanlıklarına bakılmadan bir çözüm üretirdi.İşte Bursa’dan bir örnek…

Bilenser Dönemi’nde evsizlere açılan Santral Garaj

Bin dokuz yüzlü yılların sonları…Bursa Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na DSP’den seçilen Erdoğan Bilenser, aniden bastıran kış karşısında evsizlere yardım için, kapatılan eski Santral Garaj alanını elden geçirterek, devasa bir otele çevirmişti. Yanı sıra, yemek de dağıtılıyordu. Bu durum hiç de şaşırtıcı bulunmadı ve sonraki birkaç yılda da tekrarlandı reklamı bile yapılmadan…

Bu gelenek Ramazan dönemlerinde, iftara yetişemeyenler için de tekrarlandı ve hiç de üzerinde durulmadı. Çünkü sosyal devlet yapısında bu tür destekler doğaldı. Çünkü o destekler ESKİ TÜRKİYE alışkanlıkları ile verilirdi.