Bir insan dem’i şeyhuhetinde yani ihtiyarlık dönemin de debdebe ve daradetinde, dereke-i sefalete düşers e böyle bir kimse için daima ağlanır.”demek suretiyl e sordurulan soruyu cevaplamıştır.

Pesametek’in sözlerine Kiklos’da hak vermiş hatta P esameteki kendisine tabi olması şartıyla tahtında bır akma arzusu taşımıssa da, Heredotun rivayetine gör e aleyhine bir ittifak hazırlandığını duyduğunda, Pes ametik’i Soz şehrine göndermiş, Mısır hükümetini ma iyeti erkanından Aryendoz’a tevdi etmiştir. Bu tarihte n itibaren, Mısır hükümeti asırlarca dünya’yı hayretle r içinde bırakan o büyük medeniyeti bütün ihtişamın a rağmen yıkılmıştır. Muhteşem medeniyetinin geride kalan şahitleri muazzam mabetleri,ehramları olmuşt ur. (s.123).                                     

FİKİR VE HÜDANİYET: Bir milletin lisanından sonra e n eskişeyi dindir. Mısırlıların dinlerini tetkik etmek içi n en çok kitapları,abideleri,papirus denilen yapraklar ı incelenmelidir. Mısırlılarda, fikir ve hüdaniyet mevc uttu. Bunların dini itikatlarına göre, dünya yaratılmad an önce, her şeyin ruhu, bir deniz ve bir hale ortasın da cevelan ederdi. Ruhu Rabbani, bu hale’ye te’sir et miş, her şeyi hâlk eylemişti. Cenab-ı Hak, ekmel, ilmi külli, mekandan münezzeh ve Lahuti idi. Yeri ve göğ ü yaratmış kendi ise, yaratılmamıştı. Vücid-i Rabbani ebedi ve bütün kainata şamil idi. Kâinat Cenab-ı Hak k’ın azametine(büyüklüğüne)ufak bir numuneydi. Ce nab-ı Hakk, her yerde, hazır ve nazır idi. Toren Müzes indeki papirusların birinde şu satırlar yazılıdır: < Ey R ab, Ey Halik-i kâinat! Senin hâklin yoktur. Vücudun s enden mahluktur! Yarattığın bütün mahlukata şâmils in! Fakat sen, kuvvet-i zatiyenle, müteharriksin! Arz u sema, kanun-u âlem-i şümuluna tâbidir… Ah bırakı nız Kubbe-i Semâyı halk eden, Cenab-ı Bâriyi tebcil e delim. O Cenab-ı Hakka’ki, der hal memleketler ve karalar, büyük büyük denizler hâl k olmuş. Mısırlıların itikadınca; Cenab-ı Hak haddizat ında bir idi. Fakat şahsiyeti muhtelif idi.(124) Hem pe der, hem valide hem de evlat idi. Mabud olmuş mabu t yaratılmış fakat bununla mabudiyeti zail yani (yok) olmamıştı. Daha doğrusu bu üç şahsiyeti kendi mabu diyetini de mezc ediyordu. Bu üç tabiyat ve hüdaniye tde temsil ediliyordu. Mabud hadizatında(esasen) bir idi. Fakat vazifesine göre çeşitli adlar ile yad edilirdi. Mesela dünya’yı yaratan hâlk, (Amon),her şeyi en uy gun şekilde idare eden, kâinatı küşad(açan)eyleyen mabud, (Fetah)idi. Her şeye feyz ve bereket veren m abuda Oziris idi. Her mabudun bir hanımı hem de bir oğlu bulunurdu.

Amon ve Fetah: Her şehrin bir mabudu da vardı. Dah a doğrusu var sayılan bir mabuda her şehirde başka başka namlar altında ibadet edilirdi. Menfes’de Feta ha, Teb’de, Amona, Heliyepolis’de Ra’ya, Abidos’da Ozirise, Dandre’de Hasur’a ibadet edilirdi. Teb ahalisi Amon’a ibadet ettikleri halde, Fetah’ın veya diğer şe hirlerdeki mabutlarında bu mabut olduklarını kabul ederler, kendi şehirlerinin mabudu için yaptıkları ma betin yanında onlar içinde bir mabet inşa ederlerdi. 

Mısırlıların,zekasının henüz neşvünema bulmaması, hasebiyle Mısır rahibleri mabutları anlaşılabilecek bir tarzda göstermeyi tercih ederlerdi. Bunlardan Amon, Teb mabudu idi. Amon semayı yaratan idi. Abideler ü zerine resmi yapıldığı zaman mavi renkle gösterilirdi. Başına  iki büyük tüy yapılır, elinde manevi hayat ile hakimiyeti temsil eden alametler bulundurulurdu. Mı sır’ı Ulya‘nın en büyük mabudu Amon idi. Teb hüküm etinin devamı döneminde şevket ve gücün getirdiği i mkanlar sayesinde, Amon mabedinde büyük bir serv et birikmişti. Elde edilen bütün savaş ganimetleri Am on mabedine getirilirdi. Bütün millet Amon için canını fedadan çekinmezdi. Suriyenin kızgın çöllerinde yapt ığı savaşlarda elde ettiği servetle, Amon mabedi rahi ibini zenginleştirirlerdi. Sonraları kendi fakirlik ve yo ksullukları olduğunda, bu mabedin rahibine yalvar ya kar olurlar, fakat sessizlik gibi başka bir sadakaya n ail olamıyorlardı. Fiemanillah.