İhtiyaçlarımızı gidermede yerli mallarımızı değil, her konuda batının mallarını tercih ettik. “asılırsan bile İngiliz ipi ile asıl” diyebilecek kadar kendimizi küçük gördük. Ama bir türlü kendi yeknesak yapımızdan kurtulup da bize büyük diye lanse edilenlerin ne kadar aciz olduklarını bir türlü idrak edemedik. Sanki bu konuda gözlerimize mil çekildi. Halbuki geçmiş tarihlerdeki olaylar gözümüzün önünde. Büyük dediğimiz ABD küçük adamlar ülkesi Vietnam’da, ayağında ayakkabısı elinde doğru dürüst silahı olmayan Vietnamlılar karşısında yenildi perişan oldu. Bu yetmezmiş gibi savaşan askerler üzerinde “Vietnam Sendromu” denilen bir rahatsızlık bile halen devam ediyor. ABD ve Rusya garibanlar ülkesi denilen Afganistan da kayaya çarparak perişan oldular, palas pandıras çekilmek zorunda kaldılar. Irak da Suriye de ise hakeza akıbetleri aynı oldu. En basitinden Türkiye Rus uçağını düşürdü. Bu hadise karşısında Rusya Türkiye ye aynıyla mukabele edebildi mi? Sadece uzaktan kayıkçı kavgası yapmaktan öteye geçemedi. Bugünlerde Avrupa şehirlerinde meydana gelen gösterileri, bundan önce Avrupa’da bir bomba patlamasıyla çatırdayan yapılarını görebiliyoruz. Ama bizdeki her şeyden kopuk kentini ve kendini tanımaktan aciz elitlerimizde ise aşağılık kompleksi had safhada. Üstelik bizdeki elitlerin meşrepleri o kadar yerlerde ki, etraflarında gördükleri yükseltileri bile Ağrı dağı gibi görüyorlar. Kendileri o kadar alçaktalar ki, batıdan gelen ve batı da gördükleri her şeye kudsiyet atfediyorlar. Bizdeki bu aşağılık yaratıkların iflah olmaz bir hastalığı bu batı hayranlığı. Son zamanlarda bazı sanatçıların İstanbul’un fethinde Fatih’in gemilerini sanki evlerindeki yüzme havuzunda kağıt gemi gibi algılamaları, bazı akademisyenlerinde Osmanlı İmparatorluğunu kabile ve başındaki padişahı da kabile reisi olarak lanse etmeleri ve hatta daha da ileri giderek, bir kısım padişahları Hristiyan’dı şeklinde algılamaları hep aşağılık kompleksinin sonucudur. Sanki bu millet ve Müslümanlar hiçbir şey yapamaz gibi bir fikir girdabı içine girmeleri de hep bu hastalığın neticesidir.

Belirtmek gerekir ki; Van Minutla başlayan süreç sonrası İslam alemi ve Müslümanlar, üzerlerindeki bu ölüm uykusundan uyandılar, yavaş yavaş özgüvenlerini kazandılar. Müslüman Devletler arasındaki askeri ve ekonomik alandaki işbirliği toplantıları da bu uyanışın kanıtıdır. Ama az da olsa İslam coğrafyası içinde serpiştirilmiş, beyni ve kalemi satılık elitlerin aşağılık kompleksinden kurtulmaları çok zor, zira onlar beyinlerini batıya tamamen ipotek ettirmişlerdir.