Her geçen hafta Bursaspor’u umursayanların sayısı azalıyor. Kendisine umut bağlayanlar da yavaş yavaş elini eteğini çekmeye başladı camianın içerisinden.
Unutulan bir gerçek var ki başarıda sahip çoktur ancak başarısızlıkta durum son derece farklıdır. Hiç kimse ortaya acıkmak istemez.
Ömer Furkan Banaz yönetimi geldikleri ilk günden beri ekonomik anlamda önemli atılımlar gerçekleştirmek için ellerinden gelen tüm çabayı ortaya koyuyor ancak maalesef sportif başarı gelmeyince sürekli olarak eleştiri oklarının da hedefinde kendilerini buluyor.
Bursaspor açıkçası kimliğini ve oyun felsefesini kaybetmiş durumda. Sanırım futbolcular da gençliğin de etkisiyle konsantrasyonlarını kaybettikleri gibi sahada ne olacağına dair hiçbir fikir geliştiremiyor.
Genç çocuklara kızmanın ötesinde tecrübeli sayabileceğimiz ağabey ve kaptan konumundaki Enver Cenk Şahin de sanırım ‘sakatlığını atlatamadığı’(!) için bir türlü verimli olamıyor.
Hasan Ayaroğlu’nun ayarı çoktan kaçmıştı, Kubilay da kart cezası nedeniyle forma giyemedi.
Şanlıurfaspor’a bakıldığında şu an zirveyi kovalayan bir takım hüviyetinde. Sahada herhangi ezici bir baskıcı tarafı yokken, olmayacak iki pozisyonda golü bulup maçı kazandılar.
Bursaspor’da tartışmaya açılması gereken konu tam da burası. Hiçbir tepki veremeyen, acziyet içerisinde bir takım var karşımızda.
Yönetim, teknik heyet veya futbolcular…
Para, pul veya yemek anlamında her şey dört dörtlükse neden Özlüce’de bahar havası hakim değil?
Futbolculara uygulanan mentor desteği işe mi yaramıyor?
Ya da daha da korkuncu,
Ne olsun istiyorsunuz be güzel kardeşlerim? Yolcu mu Abbas, vakit mi tamam!